این وبلاگ یکی از دغدغه‌های زندگی منه. از طرفی دوست دارم که به نوشتنش ادامه بدم و از طرف دیگه دوست ندارم پر از چیزهای کلیشه‌ای بشه. تصمیم دارم از این به بعد هر ماه یک یادداشت بنویسم در مورد کتاب‌هایی که در ماه گذشته خوندم. امیدوارم بتونم به نوشتن در اینجا نظم و ترتیبی بدم تا این وبلاگ جای بهتری باشه برای خوندن. همچنین سعی می‌کنم موضوعات دیگه‌ای رو هم پیدا کنم که بشه بصورت منظم در موردشون نوشت. با این توضیح کوتاه می‌رم سراغ کتاب‌ها.
اثر مرکب – نوشتهٔ دارن هاردی، نشر نسل نواندیش
بعضی‌ها معتقدن که کتاب‌های موفقیت فقط باعث موفقیتِ نویسندگانش می‌شه! در مورد بعضی کتاب‌ها می‌شه گفت همینطوره. ولی به نظر من اثر مرکب از این دست کتاب‌ها نبود. حداقل در من روحیه و انگیزهٔ این رو ایجاد کرد برای موفقیتِ بیشتر تلاش کنم. نکته‌ای که به نظرم جالب اومد این بود که همهٔ چیزهایی که تا حالا برام جدی بوده و به دست آوردم از قوانین و فرمول‌هایی که توی این کتاب اومده پیروی کرده. در واقع من بدون اینکه این کتاب رو خونده باشم بصورت اتفاقی (اتفاقی کلمهٔ مناسبی نیست، ذاتی شاید) اصولش رو دنبال کردم موفق شدم. این باعث می‌شه که بتونم بهش اعتماد کنم و تلاش کنم در زمینه‌های دیگه‌ای هم با همین فرمول پیش برم تا ببینم چی می‌شه … .
منِ پش از تو، پس از تو و هنوز هم من – نوشتهٔ جوجو مویز، نشر آموت
سه رمان عاشقانه که دنبالهٔ هم‌دیگه هستن. داستان از زندگی معمولی و یک‌نواختِ دختری انگلیسی به اسم «لوئیزا» شروع می‌شه که کارش رو از دست می‌ده و از طریق کاریابی استخدام می‌شه برای پرستاری و هم‌صحبتی با پسری که پولدار و موفق بوده و در اثر یک تصادف دچار ضایعهٔ نخاعی شده و باید برای همیشه روی صندلی چرخ‌دار زندگی کنه. خیلی زود پِی می‌بره که پسر تصمیم داره به دیگنیستاس بره. دیگنیستاس سازمانی هست در سوئیس که کمک می‌کنه افرادی که بیماری غیرقابل درمان دارن خودکشی کنن. لوئیزا در همهٔ مدت سعی داره ویل رو از این تصمیم منصرف کنه. وقتی شروع کنید به خوندن این کتاب تا آخرش یک بیم و امیدِ لعنتی وجود داره که بفهمید بلاخره ویلیام چه تصمیمی می‌گیره.
دو کتاب بعدی هم ماجراهایی هست که برای لوئزا اتفاق می‌افته. لوئیزایی که یک دختر معمولی و بی‌خیال بوده و آشنایی با ویل تغییرات عمیقی در شخصیتش به وجود آورده. ماجراجو شده. دنبال موفقیت‌ها و تجربه‌های جدیده و سعی می‌کنه زندگی رو از زاویهٔ هیجان‌انگیزش ببینه.
از داستانِ «منِ پیش از تو» یک فیلم هم ساخته شده در سال ۲۰۱۶ که اون رو هم بعد از خوندن کتابش دیدم. برای اینکه یک تجسم از آدم‌های داستان بهم بده خوب بود. ولی به هیچ وجه ظرافت و زیبایی داستان رو منتقل نکرده بود.