سال ۹۴ گذشت و تموم شد و از این بابت بسیار خوشحالم، بدون تعارف مزخرف‌ترین سال عمرم بود. هرچند گاها اتفاقات خوبی داشت اما خوب شروع نشد و تا همین اواخرش هم خوب ادامه پیدا نکرد. بلاخره سال «گوسفند» بود! امیدوارم سال ۹۵ سال بهتری باشه برای همه.
جایزه بدترین خبر سال ۹۵ تعلق می‌گیره به خبر بیماری استاد شجریان. کسی که هر نفس‌ش مایه‌ی آبروی آواز ایران هست و نبودنش برای هنر کشور خسارت! مردی که از کشور فرانسه لقب تشریفاتی «شوالیه» رو داره ولی در کشور خودش ممنوعیت فعالیت. مردی که اون چیزی که فهمیده درست هست رو ابراز کرده بدون اینکه از عواقبش بترسه. همین شجاعت قابل تقدیره چه در تشخیص اشتباه کرده باشه یا خیر! کاش هنربازان دست‌بوس یاد بگیرند.
امسال بر خلاف سالهای گذشته تصمیم به سفر نداشتیم اما بنا به دلایلی تصمیم عوض شد و راهی سفر شدیم به مقصد شمال کشور – استان گیلان. قبل از سفر خودرو رو برای چک‌آپ بردم و در کمال ناباوری باتری ایرانی که ۶ ماه پیش روی ماشین گذاشته بودم خراب بود و به توصیه آقای تعمیرکار باید تعویض میشد و مستنداتی هم که برای حرفش ارائه کرد قابل قبول بود. اینطور شد که اون برند که با هدف حمایت از تولید داخلی خریداری شده بود به لیست برندهایی که دیگه ازش حمایت نخواهم کرد اضافه شد.
نمی‌دونم چرا در اکثر مسیرهای استان مازندران تابلو به سمت شهر بعدی‌ش رو نزده در حالی که اطلاعات دقیق تا تهران رو راه به راه زدن. شاید مسئولین مازندران فکر می‌کنن اینکه از همه شهرها به تهران راه داشته باشه کلاس داره. مسئول گرامی شما یه لطفی بکن فاصله و مسیر شهر بعدی رو مشخص کن، تهران رو هم بذار باشه که کلاس! حفظ شه!
و اما گیلان. جایی از طبیعت خدا نبود که رد پای منحوص بشری ، پلاستیک، در اون دیده نشه. جاهایی که بکر بودن و تا یکی دو سال پیش وقتی می‌رفتی چیزی جز سرسبزی نمی‌دیدی امسال پر بود از زباله‌های پلاستیکی. امروز جای شما خالی رفته بودیم به بام سبز لاهیجان، یک مقدار زباله پلاستیکی دستم بود و مسیر زیادی رو قدم زدیم به سمت ماشین اما سطل زباله نبود، یا پر بود و یا دور! البته این موضوع برای هیچ‌کس حق ریختن زباله روی زمین رو ایجاد نمی‌کنه اما می‌تونه اثباتی بر بی کفایتی مسئولین باشه!
بعضی رسم و رسوم به طور جدی نیاز به ویرایش یا حتا حذف دارن. این که خوراکی‌های گرانی مثل آجیل جزء جدایی‌ناپذیر عید باشه. یا این که کل فامیل و دوستان بصورت رفت و برگشتی به خانه حریف برن بیشتر شبیه یک «لیگ بدبختی» هست تا دید و بازدید. حساب کنید هزینه پذیرایی و عیدی بابت ۵۰ نفر مهمان چقدر خواهد بود! هدف اگر دید و بازدید هست که خب در خانه یکی از فامیل معمولا یک ترافیک پیش میاد و یک جماعتی هم رو می‌بینن. باور کنید همه پسته ها تقریبا یک مزه دارن!
و در نهایت فکر می‌کنم برنامه «دورهمی» باید خوب باشه از این جهت که ترکیب مهران مدیری و امیرمهدی ژوله باید ترکیب جالبی باشه. مثل ترکیب خامه و عسل (:
سال نو مبارک
ترانهای که این هفته بارها و بارها به اون گوش کردم و لذت بردم ترانه «در حسرت ماه» هست از